Een bronzen beeld is een verrijking voor je tuin
Een bronzen beeld is een verrijking voor je tuin. Ken je dat gevoel, dat je eindeloos naar een kunstwerk kan blijven kijken en de tijd lijkt te verdwijnen? Dan bedenk je je; hoe zal dit kunstwerk in mijn tuin staan? Dat is precies de emotie die je doet besluiten tot de aankoop van een bronzen tuinbeeld. KUNST IS EMOTIE.
Waarom kunst in de tuin?
Er zijn verschillende redenen voor het plaatsen van kunst in de tuin. Liefhebberij, soms ook prestige, maar meestal om de tuin te verrijken. Een goed ontworpen tuin vertelt een verhaal. Kunst kan dat verhaal versterken. Het kan een locatie verbijzonderen en er een praatstuk van maken. Ook kan kunst zorgen voor rust in de tuin. Net zoals in een museum of kunstgalerie sta je in de tuin even stil om te genieten van de kunst en het moment. Zo beleef je de tuin op optimale wijze, zowel in de tuin als vanuit de woning. De verandering van de seizoenen laat je de kunst iedere keer weer beleven in een andere context. Denk aan sculpturen in een besneeuwde omgeving. Een bronzen beeld is een verrijking voor je tuin.
Hoe kan kunst onze hersenen in beweging zetten?
Een kunstwerk kan ons intens beroeren. Net zoals een dans dat kan, muziek of een toneelstuk. Hoe werkt dat ? Wat is het in kunst dat hersenen zo in beweging kan zetten? Allereerst is genieten van kunst geen passieve activiteit: we ondergaan niet, maar nemen deel. Wie bijvoorbeeld naar een danser kijkt, danst bewegingsloos mee. Kunst roept dus op tot interactie. Het is een ontmoeting.
Kunst speelt met ons brein
Kunst speelt op nog meer manieren met ons brein. Artists, dansers en acteurs, tonen ons niet de werkelijkheid, maar een aangepaste versie. Ze vergroten prikkelende kenmerken van de werkelijkheid uit. Daarom vinden we een schilderij spannender dan de nieuwsfoto, en het toneelstuk spannender dan diezelfde gebeurtenis in de werkelijkheid. De twee netwerken zijn eigenlijk nooit samen actief; het ene of het andere is aan zet. Maar bij kunst die we subliem vinden, werken ze dus ineens samen. Het is, schrijven de onderzoekers, alsof ‘de buitenwereld en de interne representatie van jezelf samenvloeien’. Je ontmoet jezelf als het ware in het kunstwerk of in de voorstelling waarnaar je kijkt. En het zou kunnen verklaren waarom een kunst zo’n diepe ontroering kan opwekken en waarom we er zo’n intieme band mee voelen.